Het is weer juli……………………, juli 2014…………………………., wat vliegt de tijd. Ik moet weer terug denken aan een aantal jaren geleden, juli 2011. Een grote vakantie met hele hoge bergen en hele diepe dalen. Een vakantie met heel veel gezelligheid maar ook met heel veel tranen. Een maand waarin zoveel is gebeurd, dat ik hoop dat ik het allemaal nog weet.Mijn nichtje Joyce kwam voor 5 weken over, 16 jaar, alleen reizend en helemaal zin om te helpen met de hondjes. De dag ervoor vinden we bij de schietbaan een nest puppy’s. Groot genoeg om bij de moeder weg te kunnen. Moeder was niet te vangen maar de pups kwamen door het hek door naar ons toe. Bij de dierenarts bleken ze allemaal okee te zijn (natuurlijk ontworming, vlooien etc) en heb ik ze meegenomen naar huis. Wat een verrassing voor Joyce, haar taak voor de komende 5 weken, puppy’s verzorgen. Je kon haar niet blijer maken.
Helemaal in haar element ging ze aan het werk. Eten, drinken, schoonmaken en namen bedenken.
Als ik het goed onthouden heb: de 2 witte Dezz en Clezz, de helemaal witte Tess, en 4 bruine; Nimm, Booth, Rakker en Lola.
En voor de goede kijker……. er kwam een klein blond hondje bij. Gevonden in de Penstraat, helemaal alleen dus waarom er niet gezellig bij. Dat was Souky, een hummeltje.
En zo gingen de eerste 3 weken van Joyce haar vakantie helemaal goed voorbij. We bleven foto’s maken van de kleintjes die zienderoog opknapten.
Maar Souky was, zeker bij Joyce, absoluut favoriet en er werden al plannen gemaakt Souky mee te nemen naar NL. Als dat toch eens kon!!??
|
|
Souky had echter wat vieze ogen en we besloten haar bij de dierenarts te laten controleren. Na wat luisteren naar longen en kijken kregen we te horen dat Souky hondenziekte had. De eerste keer dat ik dat meemaakte in mijn leven……………. En toen we vroegen hoe dat te behandeling, kregen we de schok van ons leven; geen behandeling, inslapen en zeer besmettelijk voor de rest van de pups. Onze wereld stortte in, vooral voor Joyce. Met lege handen kwamen we thuis en we bleven huilen. Hoe was dit mogelijk??? En de andere pups nu. Er waren er al 3 geadopteerd dus die konden gelukkig snel weg. De baasjes kwamen ze meteen ophalen zodat besmetting gevaar minder zou zijn (Lola, Booth en Rakker vertrokken, zij hebben het alle 3 overleefd en heten nu Sorka, Bink en Edsel). Tess en …….. hadden al vieze ogen maar Dezz en Nimm nog niet. Die laatste 2 moesten dus zo snel mogelijk weg. Maar waar breng je hondjes heen waarvan je niet zeker weet of ze besmet zijn? Niet bij iemand die honden heeft!!! Want 1 ding heb ik geleerd in deze periode: ENTEN MOET!!!! maar geeft geen 100% garantie. Twee volwasse, sterke, ingeente honden zijn toen ook besmet en hebben het niet overleefd (Klip en Ruby).Gelukkig kwam er een “katten”meneer die spontaan aanbod de hondjes 3 weken bij hem te zetten. Dezz en Nimm hebben het ook overleefd en zijn toen geadopteerd. Met heel veel dank aan die geweldige meneer.
Een jaar later is Nimm toch overleden, oorzaak waarschijnlijk toch nog hondenziekte. Dat dat een jaar later toch nog de kop op steekt.
Een jaar later is Nimm toch overleden, oorzaak waarschijnlijk toch nog hondenziekte. Dat dat een jaar later toch nog de kop op steekt.
Tess en Clezz hebben het niet overleefd en die heb ik een dag na Joyce haar vertrek helaas moeten laten inslapen. Heel veel tranen, heel veel lessen geleerd……………………………
En nu 3 jaar later:
Joyce vroeg mij om te kijken hoe het nu gaat met de 4 pups die er nog zijn en dat heb ik gedaan. Hun baasjes hebben foto’s gestuurd en ze zijn prachtig geworden.
Sorka, Dezz, Edsel en Bink!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Lieve Joyce, het was een zomer die ik nooit meer zal vergeten. We hebben zo veel gedaan en heel veel prachtige momenten gehad. Mooie foto’s, veel herinneringen en een super vriendin erbij…………… JIJ!!!!! Dank je wel XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
